Langmeier Yedekleme Dergisi

Özellikle büyük şirketlerde, ticari faaliyetlerin bir parçası olarak sürekli olarak sayısız veri üretilmektedir. Bu veriler genellikle karmaşık BT sistemleri yardımıyla yönetilir ve işlenir. Bu veri materyalinin değeri her şeyden önce verinin türüne ve söz konusu şirkete sağladığı faydaya bağlıdır.

Fiziksel nesnelerin aksine, verilerin maddi bir değeri yoktur. Optik olarak bir CD veya DVD'de ya da manyetik olarak bir sabit diskte saklanan veriler, bilgisayar yardımı olmadan ne elle tutulabilir ne de gözle görülebilir. Birçok durumda, veriler de benzersizdir ve kaybolmaları halinde geri dönülemez bir şekilde kaybolurlar. Bu durum teknik çizimler, el yazmaları ve uzman görüşlerinin yanı sıra tatil veya düğün fotoğrafları için de geçerlidir.

Bir şirkette verilerin geri dönülemez bir şekilde kaybolması halinde, uygun tazminat sorunu hızla ortaya çıkar. Alman haksız fiil hukuku tazminat ve restorasyon arasında ayrım yapar. Prensip olarak bu yasa, zarar veren ilgili tarafın restorasyonun bir parçası olarak meydana gelen zararı telafi etmesi gerektiğini varsayar. Bu amaçla, ya zararı kendisi onarmalı ya da onarım için gereken para miktarını ödemelidir. Bu, örneğin, bir veri kurtarma şirketinin tahrip olmuş verileri tekrar okunabilir hale getirmek için talep edeceği miktar olacaktır.

Ancak verilerin kalıcı olarak kaybolması halinde bu yol çıkmaza girmektedir. Hiç kimsenin verileri aynı biçimde geri yüklemesi mümkün değilse, herhangi bir miktar para borçlu olunmaz. Ancak bu durum, zarar veren tarafı tazminat ödeme yükümlülüğünden otomatik olarak kurtarmaz. Aksine, restorasyonun imkansızlığı nedeniyle, miktarı fark hipotezine göre hesaplanan parasal tazminat borcu vardır.

Bu amaçla, zarar gören tarafın zarar verici olayın meydana gelmesinden sonraki mali durumu ile bu olayın olmadığı varsayımsal mali durumu arasındaki fark belirlenir. Bu hesaplamaya göre, telafi edilebilir zarar, kaybolan, kurtarılamayan verilerin hafızadan yeniden yapılandırılması için yapılan masrafların yanı sıra bozulan iş süreçlerinden kaynaklanan ek zaman ve personel giderlerine karşılık gelir. Kâr kaybı da telafi edilebilir zarar olarak kabul edilmektedir.

Bu tazminat türünden, yalnızca dolaylı kayıpların ve kar kaybının tazminata uygun olduğu anlaşılmaktadır. Kayıp verinin kendisinin parasal bir değeri yoktur. Bu bulgu hiçbir şekilde yasal ve kavramsal bir önemsiz şey değildir. Yukarıda bahsi geçen dijital tatil fotoğrafları gibi özel dosyalar söz konusu olduğunda kesinlikle geçerlidir. Eğer bu dosyalar geri dönüşü olmayacak şekilde kaybolursa, bu durum şüphesiz etkilenen kişiler için can sıkıcıdır, ancak herhangi bir maddi zarara yol açmaz. Bu nedenle, özel şahıslar veri kaybı durumunda genellikle tazminat almayı bekleyemezler.

Bununla birlikte, verilerin yok olması nedeniyle büyük zarar gören şirketler bile kayıpları için otomatik olarak tazmin edilmezler. Veri materyallerini düzenli olarak yedeklemeyen herkes en azından kısmen suçludur. Bu nedenle, şirketle ilgili veriler farklı veri taşıyıcılarında ikinci veya üçüncü kopyalar halinde bulunmalıdır. Bu ihmal edilirse, zarar gören taraf tüm kaybı üstlenmek zorunda bile kalabilir.

Artık şirketlerin, verilerinin sermayeyi temsil ettiğinin ve bu nedenle özel bir ilgiyi hak ettiğinin her zamankinden daha fazla farkında olmaları gerekiyor. Verileri iş perspektifinden değerlendirmek, hedefi aşmadan veya önemli şirket verilerini teknolojik olarak ihmal etme riskine girmeden veri güvenliği için uygun teknolojiyi bulmaya yardımcı olur

Daha fazla bak: Veri kaybı

İlgili makaleler

İmaj yedeklerinin ve acil durum medyasının önemi: ihtiyaç anında kurtarıcınız
RAID bir yedekleme değildir! Burada nedenini açıklıyoruz.
Bilgisayarımdaki verilerimi nasıl yedeklerim?

Buraya bir yorum gönderin...