Oprogramowanie biznesowe to ŻART - dlaczego ktokolwiek jeszcze z niego korzysta?
Przetestowałem trzy (!) duże pakiety oprogramowania biznesowego. Rezultat: koszmar.
Jeśli chcę wystawić prostą fakturę, muszę najpierw przeklikać się przez "Operacje", "Zastępstwa", "Domyślne zakresy liczb" i sto innych przycisków. Dlaczego?
Oprogramowanie powinno pomagać, a nie karać.
Jeśli chcę otworzyć dokument, klikam na folder. To wszystko.
A tutaj? Najpierw muszę utworzyć "transakcję", która następnie w jakiś sposób mutuje w fakturę. Nie mam pojęcia jak - a sam jestem programistą!
Więcej przycisków = wyższa jakość? Bzdura!
Te narzędzia wrzucają wszystko na główny ekran: Eksport, księgowanie, otwarte pozycje, aktualizacja - wszystko na raz.
To tak, jakby ktoś wypełnił twój pokój 300 meblami i powiedział: "Wow, teraz jest wysoka jakość!". Nie. To chaos.
Dobre oprogramowanie jest niewidoczne.
Działa automatycznie, zamiast wciskać Ci 500 przycisków. Ale współcześni programiści wydają się zbierać przyciski jak Pokémony. Najważniejsza rzecz jest wszędzie.
Fakt: Złe oprogramowanie zabija produktywność ORAZ nastrój.
Przetestowaliśmy to: Im bardziej skomplikowane narzędzie, tym bardziej sfrustrowani pracownicy. Logiczne - nikt nie chce pracować z wirtualną śmieciarką, kiedy mógłby pracować z czystą, automatyczną koparką.
Obecnie tworzymy oprogramowanie biznesowe, które położy kres temu chaosowi.
Jeśli masz już dość piekła przycisków i maratonów klikania: kliknij tutaj, aby zapoznać się z naszym rozwiązaniem biznesowym.
O autorze Urs Langmeier Założyciel i CEO Langmeier Software
Nie chcę niczego komplikować. Nie chcę tworzyć najlepszego oprogramowania biznesowego. Nie chcę znaleźć się na liście najlepszych technologii. Ponieważ nie o to chodzi w aplikacjach biznesowych. Chodzi o to, aby upewnić się, że Twoje dane są bezbłędnie chronione. Chodzi też o to, by wszystko działało płynnie, a Ty zachowałeś pełną kontrolę i mogłeś skupić się na rozwoju swojej firmy. Prostota i niezawodność to moje główne zasady, które inspirują mnie każdego dnia.
