Η πλειονότητα των ανθρώπων ζει χωρίς πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Αλλά οι αναπτυσσόμενες χώρες πλησιάζουν.

Ο αριθμός των χρηστών του διαδικτύου παγκοσμίως αυξήθηκε και πάλι κατά σχεδόν επτά τοις εκατό το 2014, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα τρία δισεκατομμύρια. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 40% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι το 60% των ανθρώπων εξακολουθεί να αποκλείεται από τη χρήση του διαδικτύου, δηλαδή περίπου 4,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Η Διεθνής Ένωση Τηλεπικοινωνιών εκτιμά ότι ο αριθμός αυτός θα μειωθεί σε λιγότερο από τρία δισεκατομμύρια μέχρι το 2020. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πολλές προοπτικές για τα περίπου 2,5 δισεκατομμύρια κατοίκους των 42 φτωχότερων χωρών. Αν και τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να δημιουργηθούν νησίδες με πρόσβαση στο Διαδίκτυο σε ορισμένες μεγάλες πόλεις, η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στις χώρες αυτές θα παραμείνει αποκλεισμένη από τον Παγκόσμιο Ιστό για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι αναπτυσσόμενες χώρες καλύπτουν το χαμένο έδαφος

Εκτός από αυτές τις πολύ φτωχές χώρες, ωστόσο, είναι σαφές ότι ακόμη και οι λιγότερο εύπορες περιοχές του κόσμου είναι σε θέση να αναπτύξουν και να διατηρήσουν μια δικτυακή υποδομή. Το λεγόμενο "διεθνές εύρος ζώνης" χρησιμεύει ως δείκτης γι' αυτό. Πρόκειται για το μέγιστο διαθέσιμο εύρος ζώνης σε μια χώρα. Το 2004, οι αναπτυσσόμενες χώρες αντιπροσώπευαν το 9% του διεθνούς εύρους ζώνης- μέχρι το 2014, το ποσοστό αυτό είχε αυξηθεί στο 30%. Ωστόσο, απαιτείται λίγη προσοχή κατά την ερμηνεία αυτού του αριθμού. Δεν λέει τίποτα για το πόσοι κάτοικοι της εκάστοτε χώρας μπορούν πραγματικά να έχουν πρόσβαση σε αυτό το διεθνές εύρος ζώνης.

Λογοκρισία και επιτήρηση σε άνοδο

Όλο και περισσότερες χώρες είναι τεχνικά σε θέση να παρέχουν στους πολίτες τους δωρεάν πρόσβαση στο Διαδίκτυο - αλλά όλο και λιγότερες χώρες θέλουν να το κάνουν! Σύμφωνα με το World Wide Web Foundation, το 84% των χωρών δεν προστατεύουν τους πολίτες τους από την αδιάκριτη μαζική παρακολούθηση μέσω του διαδικτύου ή το κάνουν ανεπαρκώς. Μόλις το 2013, μόνο το 63% των χωρών είχε αξιολογηθεί τόσο αρνητικά, πράγμα που σημαίνει ότι η κατασκοπεία των χρηστών έχει αυξηθεί δραματικά μέσα σε διάστημα ενός έτους. Αυτό ισχύει και για τη λογοκρισία του περιεχομένου του διαδικτύου. Το 2013, το 32% των χωρών λογόκρινε το διαδίκτυο- ένα χρόνο αργότερα, το ποσοστό αυτό είχε αυξηθεί στο 38%.

Λόγοι για την έλλειψη προστασίας από την παρακολούθηση

Στην ανάλυσή του σχετικά με την επιτήρηση στο διαδίκτυο, το Ίδρυμα World Wide Web Foundation ανέλυσε μόνο τη νομική κατάσταση στις διάφορες χώρες. Από την ανάλυση αυτή δεν είναι σαφές αν οι νόμοι για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στο Διαδίκτυο πράγματι τηρούνται ή αν υπονομεύονται, για παράδειγμα, από εγχώριες ή ξένες μυστικές υπηρεσίες. Για να είμαστε πιο ακριβείς, το αποτέλεσμα θα πρέπει να διατυπωθεί ως εξής: το 84% των χωρών δεν επιχειρούν καν να προστατεύσουν επαρκώς τους πολίτες τους από τη μαζική παρακολούθηση μέσω κατάλληλων νόμων. Ένας σημαντικός λόγος γι' αυτό είναι ότι όλο και περισσότερες χώρες επεκτείνουν τις δυνατότητες παρακολούθησης στο πλαίσιο του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας". Ορισμένες άλλες χώρες, οι οποίες ούτως ή άλλως δεν υπήρξαν ποτέ πρωτοπόρες στα δικαιώματα των πολιτών, παρακολούθησαν στενά τον ρόλο που έπαιξε το διαδίκτυο στη λεγόμενη "αραβική άνοιξη". Ειδικότερα στην Αίγυπτο, η στρατιωτική κυβέρνηση του Μουμπάρακ αιφνιδιάστηκε εμφανώς και τελικά κατατροπώθηκε από την αντίσταση που οργανώθηκε μέσω του Facebook. Ήταν προβλέψιμο ότι αυτό θα το παρακολουθούσαν στενά και άλλοι δικτάτορες. Ως αποτέλεσμα, η παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και άλλων πλατφορμών επικοινωνίας ειδικότερα αυξήθηκε σημαντικά παγκοσμίως. Παρεμπιπτόντως, η απαιτούμενη για αυτό τεχνολογία προμηθεύτηκε συχνά από τους δυτικούς φορείς εκμετάλλευσης δικτύων επικοινωνίας και δεδομένων.